Gastspelers AZC welkom

Heren 1 biedt bewoners van het AZC gelegenheid om mee te trainen op hun wekelijkse dinsdagavondtraining. Dat doen ze met alle plezier en het biedt trainer Theo Scholten een nieuwe uitdaging om zijn kennis en inzichten in de Engelse taal te delen.

Vanaf 22 april dit jaar is in de evenementenhal de noodopvang voor asielzoekers geopend. Hiermee levert Venray een bijdrage aan het oplossen van het tekort aan opvangplaatsen van vluchtelingen. Aan de oproep vanuit het COA om deze mensen de mogelijkheid te bieden om mee te sporten bij de verenigingen geeft ActiveRooy graag gehoor. Sterker nog, in het verleden hebben al vaker mensen meegespeeld die destijds in Stevensbeek werden opgevangen.

Sinds enkele weken verwelkomen we drie gastspelers; Rameez, Ahmad en Hussain. De eerstgenoemde, Rameez, kennen we al langere tijd. Aan het begin van het seizoen 2021-2022 meldde hij zich al bij ActiveRooy en heeft een tijdje meegetraind en wedstrijden gespeeld. Een sympathieke jongeman met een grote liefde voor het volleybal. Hij is blij dat hij na het gedwongen afscheid eerder dit jaar via een omweg in Oostrum terecht kwam en zich weer bij ons kon aansluiten. Voorzienigheid zullen we het maar noemen.

Meetrainen voor iedereen

Wat goed is om hier te vermelden is dat iedereen kennis kan maken met het volleyballen bij ActiveRooy. We bieden daarom de mogelijkheid tot een aantal gratis proeftrainingen. Met name bij het mannenteam kunnen we versterking gebruiken. Interesse? Geef je op via het aanmeldformulier of neem contact op.

 

Achtergrond

Rameez en Ahmad komen beiden uit de provincie Punjab in Pakistan en behoren tot de Ahmadiyya moslimgemeenschap. In 1974 werd deze gemeenschap door de regering als niet-moslim aangeduid. Sindsdien werd het steeds moeilijker voor deze mensen om zich te handhaven in de maatschappij. Beperkingen, uitsluiting en erger vallen deze mensen sindsdien en nog dagelijks ten deel. Je zou kunnen zeggen dat ze vogelvrij verklaard zijn, want ze kunnen niet terugvallen op enige rechtsbescherming in hun land. Reden voor velen om hun heil elders te zoeken. Zo ook voor Rameez en Ahmad.

Hussain, een schuchter ogende jongeman, komt uit de provincie Uruzgan in het centrale deel van Afghanistan. Hij en zijn familie hebben veel meegemaakt als gevolg van de gedragingen van de Taliban. Zijn ouders zijn niet meer in leven en hun kinderen leven verspreid over verschillende landen. Hij heeft zussen in Pakistan, Iran en Engeland. Verder heeft hij een broer die al geruime tijd in Amsterdam woont.  Hij hoopt na het doorlopen van de procedure bij zijn broer terecht te kunnen.

Volleybal als uitlaatklep

Hussain speelt een aanvalsbalHoewel ze dankbaar zijn voor de opvang die hen wordt geboden, is een goede dagbesteding toch wel problematisch. Ze kijken dan ook uit naar de dinsdagavond als ze weer een potje kunnen volleyballen.

Hussain heeft het volleybal in Griekenland geleerd waar hij een tijd bij AEK Athene heeft getraind. Met zijn lengte en sprongkracht valt hij in positieve zin op tijdens de training. Daarbij is hij gezegend met een goede techniek waardoor hij allround in te zetten is.

Ahmad heeft  het volleybal opgepakt na zijn vertrek uit Pakistan in tegenstelling tot Rameez die rond zijn 13e begon met volleybal in Pakistan. Hij is zeer gedreven om te groeien in het spel en droomt er letterlijk van om een topspeler te worden. Ahmad heeft een bescheidener doel, maar wil graag mee blijven trainen en zijn spel verbeteren.

Verblijf in Venray    

De mannen willen absoluut niet klagen over de opvang in Venray, maar na doorvragen missen ze toch wel de privacy in de evenementenhal. Ze verblijven met zijn zessen in geïmproviseerde ruimtes en kunnen zich dus niet afzonderen.
Er zijn mensen van verschillende nationaliteiten. Gelukkig leidt dat niet tot spanningen. In de maand dat zij inmiddels in Venray zijn hebben ze nog geen enkele ruzie gezien.

Ze voelen zich welkom in Venray waar ze op straat vriendelijk worden begroet of op zijn minst vriendelijk worden bejegend. Dat ze hun tassen (veel) vaker dan anderen in de plaatselijke Jumbo of Lidl moeten laten controleren is dan wel weer jammer. Het geeft toch een gevoel van wantrouwen.

Toekomst in Nederland

Alle drie hopen ze in Nederland te kunnen blijven en een toekomst te kunnen opbouwen. Natuurlijk missen ze hun geboorteland. Het meeste nog wel de familie die daar is achtergebleven. Ahmad en Rameez maken zich dagelijks zorgen over hun familie in Pakistan en hopen dat hen verder leed bespaard mag blijven.

Ahmad wil graag aan de slag in bouwprojecten waar hij met grote machinerieën bedient. Rameez zoekt het in dezelfde hoek, maar wil graag eerst studeren en een Master of Business behalen. Hussain tenslotte zou graag professioneel volleybalspeler willen worden. Een schitterende droom, we kunnen niet anders zeggen!

Tot slot

Het is mooi dat we als volleybalclub een bijdrage kunnen leveren om het leven van jongens als Rameez, Ahmad en Hussain wat aangenamer te maken. We hebben ze in korte tijd leren kennen als fijne mensen met het (volleybal)hart op de goede plaats. Elk met hun eigen verhaal, hun eigen dromen en hun eigen moeilijke weg naar ons land. Een weg die liep via mensensmokkelaars, een gevangenis in Libië en een rubberbootje op de Middellandse Zee. Letterlijk doodsangsten uitgestaan. Je ziet het op TV, maar als je iemand spreekt die het heeft meegemaakt dan komt het toch echt binnen.
Zo zie je dat het vluchtelingenprobleem meer is dan cijfers en statistieken. Het echte probleem schuilt in elk verhaal. Zouden we dát maar eens kunnen oplossen. 

 

foto met Rameez, Ahmad en Hussain

Van links naar rechts: Rameez, Ahmad en Hussain